Daddy

Ήταν προβλέψιμο ότι η μεταβίβαση προς τον Λακάν  οργανωνόταν όπως αυτή προς τον πατέρα. Δεν είχε ήδη  αυτό συμβεί με τον Φρόιντ, με το γνωστό μας οιδιπόδειο αποτέλεσμα; Δηλαδή, οι μαθητές  ήταν  « απελευθερωμένοι », εκτός από την αυτοπεποίθησή τους. Αυτοπεποίθηση που προκαλούσε τη σύμπτωση του Ενός με τον Άλλο όσον αφορά την υποκειμενική τομή, η οποία εξασφαλίζοντας τη συνέχεια του συμβολικού και του πραγματικού, καθιστά την εκφώνηση ακλόνητη, με άλλα λόγια, τρελή. Ωραίο αποτέλεσμα.

Είναι προφανές ότι ο Λακάν είχε τη δική του ιδέα για την αντιμετώπιση αυτής της ανθρωποκτόνου αγάπης, για παράδειγμα πολλαπλασιάζοντας τον αριθμό των παιδιών του – και ένας Θεός ξέρει πόσο παραγωγικός ήταν – με τέτοιο τρόπο ώστε να τους προκαλέσει μεταξύ τους ένα διαλυτικό μίσος που κατά τα άλλα του επιφυλασσόταν. Ο πόλεμος του καθενός εναντίον του άλλου – ακόμη και αν αυτό σήμαινε την οργάνωση συμμοριών – ήταν ένα άλλο αποτέλεσμα.

Το θέμα ήταν λοιπόν να κληρονομήσει, αλλά τι, αν θυμηθούμε ότι η μόνη περιουσία που θα μεταβιβαζόταν ήταν ένα άδειο πορτοφόλι. Ιεροσπουδαστές όπως εκείνοι ενός φραγκισκανικού τάγματος; Θα ήταν απαραίτητο να τους είχε προειδοποιήσει εξαρχής, γεγονός που θα μπορούσε να είχε αποφύγει όλη την έκπτωση, δηλαδή την επιστροφή στις παραδοσιακές οικογενειακές τοποθετήσεις.

Η ασθένεια του Λακάν δεν επέτρεψε να γίνει διαφορετικά, εκτός από το να σημειωθεί ότι δεν απευθυνόταν πλέον στους ψυχαναλυτές κατά τη διάρκεια των τελευταίων του σεμιναρίων και είχε  μαρτυρήσει ότι δεν είχε πλέον καμία προσδοκία από αυτούς.

Η σχέση του μαζί μου ήταν λίγο διαφορετική, γιατί ήξερε ότι δεν επένδυα ως οικογενειάρχης και δεν περίμενα τίποτα ακριβώς, αλλά ένας μανιακός στην κούρσα για τον θρόνο τον έκανε να πιστέψει ότι συμμετείχα θέλοντας να μοιραστώ την έδρα μαζί του, την οποία άδραξε για τον εαυτό του εκμεταλλευόμενος την ασθένεια του διαθέτη, πράξη που παρεμπιπτόντως μου φαίνεται πολύ αηδιαστική.

Καταδικασμένος στη σιωπή και χωρίς να μπορώ να καταδώσω το σχέδιο, αναγκάστηκα να το ρίξω κορώνα γράμματα. Τι επρόκειτο να κάνει ο Λακάν; Ποτέ δεν τον κατηγόρησα για τον ναρκισσισμό που αναμφίβολα είχε ανάγκη και που τον έκανε να πιστεύει ότι ήταν πράγματι ο μόνος όσον αφορά τη σχέση με την ψυχαναλυτική υπόθεση, ακόμη και αν αυτό μπορούσε να με κάνει  να ξαναβρεθώ εκτεθειμένος στον κίνδυνο να χάσω την εμπιστοσύνη του πράγμα που δεν θα μπορούσε να μου φαινόταν ως η καλύτερη εκδοχή. Η απώλεια αυτή ήταν μόνο παροδική, αλλά η επίλυσή της ήταν πολύ αργά για να είναι αποτελεσματική.